19 Ocak 2012 Perşembe

Şuan beynim taksimde olmak istiyor ama kalbim içeride uyuyor


Anne babalığı başından beri çok sevdik,eski hayatımıza eklemlendi Devrim,elbette değişiklikler oldu ama derinden sarsan,Devrim boyutunda değil,revizyon tarzında düzenlemeler oldu hayatımızda.
Her yere birlikte gittik,eskiden ne yapıyorsak aynen devam ettik,hamileyken sürekli tekel çadırlarındaydım mesala,Devrim ilk kez 40 günlükken 2 Temmuzda tanıştı alanla.Gecenin 12 sinde bara da girdik,türkü dinleyip,halay çektik.Rakı balık yapmışlığımız da var sıkça,Bodrum'un salaş meyhanelerinde.Ve dost ziyaretleri,hiç birinden geri kalmadık,dostlarımızı da ağırladık evimizde bolca.Panellere de gittik,kürsü de Devrim de sunum yapan kadar aktifti, hatta çoğu zaman daha aktif :).Yani hiç ayak bağı gibi düşünmedik,yeni yol arkadaşımız,yoldaşımız oldu Devrim bizim.Her gün büyüdü güzelce,sevgisiyle birlikte büyüdü,her girdiği yeri şenlendirdi,herkesi güldürmeyi bildi.Bir tek böyle zamanlarda,orada olamamak çok üzüyor beni,derinden sarsıyor.En çok da Devrim için orada olmam gerektiğini bildiğim halde olamamak,Devrim'in daha özgür yarınlarda büyümesini görmek için bile orada olmam gerekirken olamamak.
İşte o zamanlar biraz daha bileniyorum bunu bize yaşatanlara,çocuğuma en az benim kadar iyi bakacak kreşleri sağlamamış sisteme,eğitimi eşit,ücretsiz,bilimsel yapmayan bu sisteme biraz daha bileniyorum.Her şeye rağmen güzel,çok öğretici ve eğlenceli kavganla birlikte bir oğul büyütmek.Bu vesile ile bir kez daha,Hrant için,özgür gelecek için,çocuklarımız için adalet istiyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder